moje rozmowy z Weiserem...

  Wiesz, Weiser, co ostatnio wymyśliłem? Jakiś czas temu wymyśliłem taki termin, że jestem z pokolenia dzieci z kluczem na szyi.    Teraz trudno to sobie wyobrazić, ale wtedy, prawie pół wieku temu.   Kurde, Weiser, jak to brzmi – prawie pół wieku temu.   Wtedy nikt nie bał się złodziei, morderców, pedofili, choć przecież zapewne byli w społeczeństwie i w tamtych czasach, tylko nie rozmawiało się wtedy o tym na twitterze czy facebooku.   Mieliśmy swoja „czarną wołgę” i to nam wystarczyło do globalnego strachu przed nieznajomymi.   Dzieci miały po sześć – siedem lat, wracały ze szkoły, zjadały coś na szybko, bo rodzice nie wrócili jeszcze z pracy i wybiegały na podwórko.   Nie mieliśmy kieszeni, bo dobre dżinsy były wtedy rarytasem, więc klucz od domu nosiliśmy na sznurku zawieszonym na szyi. I tak biegaliśmy do wieczora, nie zważając na głód, na zimno, na wołanie mamy z balkonu, czy na „czarną wołgę”.   To były piękne czasy.   Ostatnio wymyśliłem, że wybiegając na podwórko musiel