DZISIAJ JEST PIERWSZY DZIEŃ RESZTY MOJEGO ŻYCIA - 44

-


6 stycznia 2020 - dzień czterdziesty czwarty


Ostatni dzień wolnych, i prawie wolnych, od pracy dni. Pora wracać do rzeczywistości.  Sam jestem ciekaw jaka będzie ta nadchodząca rzeczywistość. Najpierw praca i zapowiadane od dawna zmiany.  Jak się w tym wszystkim odnajdę?  
Potem moje "doprowadzanie się".   Nie da się ukryć, że waga nie chce spadać.  Jestem już pięć - sześć kilogramów poniżej planu. Planu, który wydawał mi się i tak niezbyt wygórowany. No, ale nie idzie.   Muszę się nad tym bardzo zdecydowanie pochylić, przeanalizować, wprowadzić plan B.  Nie mogę zmarnować dotychczasowego wysiłku, dotychczasowych zmian. Po prostu nie mogę. 
No i jeszcze kwestia mieszkania.  Wkręcam się w remont, odnowienie, poprawę wystroju - jak zwał, tak zwał, mieszkania.  Słowo "wkręcam"  jest tutaj zupełnie na miejscu.  Z każdym dniem wkręcam się coraz bardziej.  Jaki tego będzie finał?   O tym napiszę jutro...


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEGENDA O DZIADKU KIJAKU

-
Obraz
… a Twój Dziadek? Bo wiesz, Weiser, ja też znałem kiedyś Dziadka. I on też był wielkim filozofem i wiedział wszystko o życiu. Tylko tego nie spisywał. I jak był smutny, to wychodził w góry i rozmawiał z połoninami i też rozumiał mowę zwierząt. I co z tego, że on również nie był moim prawdziwym dziadkiem? Zabierając się do napisania tego tekstu, mam świadomość, że … nie powinienem tego robić. Nie posiadam, znikomych choćby, umiejętności tworzenia tego rodzaju rzeczy. Brak mi dostatecznych informacji, wiadomości w podjętym przeze mnie temacie. Boję się bardzo, że nie potrafię oddać istoty rzeczy, że nie zauważę tego, co powinno być uwypuklone, że z mojego opowiadania nie wyłoni się postać wspaniałego, wesołego człowieka, wyrozumiałego przyjaciela młodych ludzi, mądrego i gościnnego starca. Boję się tego, ale jednocześnie wiem, tak bardzo wiem, że jestem jedyną osobą, która zechce przenieść na papier to, co pamięta o tym człowieku. Jedyną osobą, która utrwali epi...
Czytaj więcej

JAK TO W KLUBACH Z MŁODZIEŻĄ BYWA

-
Obraz
Dziś dwa słowa o młodzieży w polskich klubach. O tym, jakie dostają szanse, jakie mają możliwości gry, jak są w klubach traktowani.  Pisałam jakiś czas temu o Mistrzach Polski Juniorów 2019.  Korona Kielce i jej młodzi zawodnicy zdominowali rozgrywki Centralnej Ligi Juniorów zdobywając bezapelacyjnie  tytuł najlepszej drużyny  juniorskiej w Polsce. Jak to się przełożyło na grę tych piłkarzy w pierwszym składzie Korony walczącej w Ekstraklasie?  Prawie wcale. W tym sezonie kibice w Kielcach nadal obserwują cały zastęp zagranicznych piłkarzy, a drużyna póki co, jest w strefie spadkowej. A jak to wygląda w Lechii? Dobra, wiem, bywało różnie, ale chciałbym powiedzieć o tym, jak jest teraz. A wydaje mi się, że jest nieźle. Czy zdajecie sobie sprawę ilu młodych piłkarzy gra i trenuje w Lechii?  Skupiając się tylko na najstarszych rocznikach juniorskich, na zespołach zgłoszonych do rozgrywek ligowych jest ich wielu. W trampkarzach cztery drużyny + ...
Czytaj więcej

MOJE ROZMOWY Z WEISEREM - 5

-
Obraz
  A wiesz, Weiser, że Filip zdał maturę? Pytasz, czy się cieszę?    Nawet jeśli nie jest to najlepsza matura pod słońcem, nawet jeśli dużo było z tym problemów, to bardzo się cieszę.   Bo wiesz co, Weiser, pewnych rzeczy nie da się w życiu stopniować, pewnych rzeczy nie można układać równolegle.   Nie można porównywać tego, że jedno dziecko kończy z wyróżnieniem uniwersytet, a drugie z trudem zdaje maturę. Dla rodzica to są równoważne szczęścia. Mam nadzieję, Weiser, że to będzie dla Filipa moment przełomowy, że zobaczy, że warto w życiu stawiać sobie jakieś cele i do nich dążyć.   Nie zawsze to muszą być wielkie cele, ale ważne, że do nich dążymy. Satysfakcja z osiągnięcia, zawsze jest bezcenna. Teraz pora na dalsze kroki.   Nigdy nie stawiałem przed swoimi dziećmi żadnych zadań.   Nie oczekiwałem, że będą takie, albo inne. Że będą najlepsze w jakiejś dziedzinie i będę mógł się nimi pochwalić znajomym. Zawsze widziałem w nich człowieka, n...
Czytaj więcej