DZISIAJ JEST PIERWSZY DZIEŃ RESZTY MOJEGO ŻYCIA - 78

-
9 lutego 2020 - dzień siedemdziesiąty ósmy





 
Można powiedzieć, że wróciłem.  Jeszcze tak delikatnie, jeszcze trochę nieśmiało, ale wróciłem. 
Postaram się kontynuować to, co zacząłem siedemdziesiąt osiem dni temu.  Więcej:  postaram się wejść na kolejny wyższy poziom mojej walki o doprowadzenie się do porządku.  
Sprawa złożonego w pracy wypowiedzenia, nie da się ukryć, mocno mną wstrząsnęła i w dodatku zmieszała.  Ale staram się już z tego wyjść i być jeszcze silniejszym.  


To moje ostatnie ważenie.  Optymistyczne. Najniższa waga od dawien dawna.  No, ale to było trzy dni temu.  Weekend to trochę za dużo chleba, kilka wegańskich kiełbasek, a dziś, nie ma co czarować -  lody.   Na szczęście wegańskie, ale zawsze z cukrem.  Kupiłem wczoraj w czasie zakupów w Auchan.  Promocja - 5PLN, grzechem byłoby pominąć.  A dziś -  w ramach poszukiwania słodkości dla podniebienia,  zjadłem cztery rożki. 

Od jutra wracam do walki o każdy kilogram. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEGENDA O DZIADKU KIJAKU

-
Obraz
… a Twój Dziadek? Bo wiesz, Weiser, ja też znałem kiedyś Dziadka. I on też był wielkim filozofem i wiedział wszystko o życiu. Tylko tego nie spisywał. I jak był smutny, to wychodził w góry i rozmawiał z połoninami i też rozumiał mowę zwierząt. I co z tego, że on również nie był moim prawdziwym dziadkiem? Zabierając się do napisania tego tekstu, mam świadomość, że … nie powinienem tego robić. Nie posiadam, znikomych choćby, umiejętności tworzenia tego rodzaju rzeczy. Brak mi dostatecznych informacji, wiadomości w podjętym przeze mnie temacie. Boję się bardzo, że nie potrafię oddać istoty rzeczy, że nie zauważę tego, co powinno być uwypuklone, że z mojego opowiadania nie wyłoni się postać wspaniałego, wesołego człowieka, wyrozumiałego przyjaciela młodych ludzi, mądrego i gościnnego starca. Boję się tego, ale jednocześnie wiem, tak bardzo wiem, że jestem jedyną osobą, która zechce przenieść na papier to, co pamięta o tym człowieku. Jedyną osobą, która utrwali epi
Czytaj więcej

DZISIAJ JEST PIERWSZY DZIEŃ RESZTY MOJEGO ŻYCIA - 158

-
Obraz
29 kwietnia  2020 - dzień sto pięćdziesiąty ósmy To dziś.   Ostatni dzień pracy. Wszystko jakieś dziwne. Nie mogę zupełnie się odnaleźć. W końcu koło godziny 13.00 przybyła do biura  większa część pracowników  i zaczęła się ceremonia. Nie lubię nieszczerych życzeń. Może gdyby to była sama załoga plus Kuba, to moja reakcja byłaby inna. Ale był tam również dyrektor i to już było dla mnie zbyt wiele. Nie jestem pamiętliwy, zawsze to starałem się przekazać swoim pracownikom, wiele mogę wybaczyć, zapomnieć, nawet Kubie, już zapomniałem, ale nie potrafię zaakceptować tego pana.  Nie umiem porozumieć się z kimś, kto nawet nie udaje, że pracownicy coś dla niego znaczą, który mówi otwarcie, że nie przyszedł tutaj zbawiać świat, tylko brać kasę.  No, nie potrafię. Dlatego jego obecność mnie zupełnie rozkleiła. Podziękowałem za prezent -  piękne zdjęcie prawie całej załogi na tle fedexowego samochodu.  Niestety,  ze zdjęciem dyrektora w cen
Czytaj więcej