DZISIAJ JEST PIERWSZY DZIEŃ RESZTY MOJEGO ŻYCIA - 140

-
11 kwietnia  2020 - dzień sto czterdziesty






Święta Wielkanocne.  

 Tegoroczne Święta  generalnie obchodzimy  w samotności. Generalnie, bo część osób mieszka z rodzinami, część łamie wszelkie zakazy, ryzykując nawet wielotysięczne mandaty, a część, jak pisowska władza, nie stosuje się do żadnych zakazów, nawet tych, przez siebie wydanych. Przyszło więc spędzać te święta w samotności.  Od razu przyszło do mnie skojarzenie. 

 Święta Wielkanocne. Rok 1990.  Łódź.  Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych.  A raczej Izba Chorych tego Centrum:
...i tylko czasem, gdy wzrok podniesiesz ku górze,
      niebo wyda ci się tak znane,
      księżyc będzie znajomy, a gwiazdy tak bliskie.
      wyobrażasz sobie wtedy, że ziemia jest jak dawniej piękna,
      że światem rządzi miłość.
      lecz to wszystko, to złudzenie.
      opuszczasz wzrok i twoje oczy widzą tylko  płonącą pacyfę.

-          O, Panie! Spraw bym miał tyle sił,
by któregoś dnia, gdy znowu stanę się wolnym człowiekiem,
żył tak, by nie stracić żadnego dnia,
by nie zmarnować żadnej godziny,
aby ostatniego dnia nie płonąc ze wstydu

za lata przeżyte bez celu... 

Czy dzisiaj jest podobnie?  Czy ja też teraz tęsknię za życiem?  
Przyzwyczaiłem się do swojej samotności.  Oswoiłem ją, a może nawet polubiłem.  Nie pamiętam już kiedy ostatnio widziałem ojca, kiedy widziałem Filipa i Olę.  To było wieki temu.  W tamtym, innym świecie. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEGENDA O DZIADKU KIJAKU

-
Obraz
… a Twój Dziadek? Bo wiesz, Weiser, ja też znałem kiedyś Dziadka. I on też był wielkim filozofem i wiedział wszystko o życiu. Tylko tego nie spisywał. I jak był smutny, to wychodził w góry i rozmawiał z połoninami i też rozumiał mowę zwierząt. I co z tego, że on również nie był moim prawdziwym dziadkiem? Zabierając się do napisania tego tekstu, mam świadomość, że … nie powinienem tego robić. Nie posiadam, znikomych choćby, umiejętności tworzenia tego rodzaju rzeczy. Brak mi dostatecznych informacji, wiadomości w podjętym przeze mnie temacie. Boję się bardzo, że nie potrafię oddać istoty rzeczy, że nie zauważę tego, co powinno być uwypuklone, że z mojego opowiadania nie wyłoni się postać wspaniałego, wesołego człowieka, wyrozumiałego przyjaciela młodych ludzi, mądrego i gościnnego starca. Boję się tego, ale jednocześnie wiem, tak bardzo wiem, że jestem jedyną osobą, która zechce przenieść na papier to, co pamięta o tym człowieku. Jedyną osobą, która utrwali epi
Czytaj więcej

DZISIAJ JEST PIERWSZY DZIEŃ RESZTY MOJEGO ŻYCIA - 158

-
Obraz
29 kwietnia  2020 - dzień sto pięćdziesiąty ósmy To dziś.   Ostatni dzień pracy. Wszystko jakieś dziwne. Nie mogę zupełnie się odnaleźć. W końcu koło godziny 13.00 przybyła do biura  większa część pracowników  i zaczęła się ceremonia. Nie lubię nieszczerych życzeń. Może gdyby to była sama załoga plus Kuba, to moja reakcja byłaby inna. Ale był tam również dyrektor i to już było dla mnie zbyt wiele. Nie jestem pamiętliwy, zawsze to starałem się przekazać swoim pracownikom, wiele mogę wybaczyć, zapomnieć, nawet Kubie, już zapomniałem, ale nie potrafię zaakceptować tego pana.  Nie umiem porozumieć się z kimś, kto nawet nie udaje, że pracownicy coś dla niego znaczą, który mówi otwarcie, że nie przyszedł tutaj zbawiać świat, tylko brać kasę.  No, nie potrafię. Dlatego jego obecność mnie zupełnie rozkleiła. Podziękowałem za prezent -  piękne zdjęcie prawie całej załogi na tle fedexowego samochodu.  Niestety,  ze zdjęciem dyrektora w cen
Czytaj więcej